Menu
Facebook | FanPage
Ośrodek Rehabilitacyjno-Edukacyjno-Wychowawczy PROMYK
Szkoła Podstawowa z Oddziałami Integracyjnymi SPINAKER
SPINAKER - Szkoła Ćwiczeń
Szkoła Branżowa I Stopnia z Oddziałami Integracyjnymi SPINAKER
Licea Ogólnokształcące ATS
Policealne Szkoły dla Dorosłych ATS, ATSA i ATSM
Szkoła Przysposabiająca Do Pracy SPINAKER
Specjalny Ośrodek Wychowawczy SPINAKER
Zakład Leczniczy SPINAKER Centrum Medyczne w Grudziądzu
Certyfikowane Wojskowe Klasy Mundurowe
Centrum Diagnozy i Rehabilitacji SPINAKER
Projekty dofinansowane z innych zewnętrznych źródeł finansowania
Projekty dofinansowane z EFS i EFRR
Niepubliczna Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna SPINAKER z Centrum Diagnozy i Terapii Autyzmu
Niepubliczny Ośrodek Doradztwa i Doskonalenia Nauczycieli EDU SPINAKER w Grudziądzu
SPINAKER dla Niepełnosprawnych Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna on-line
PFRON on-line
Przedszkola i żłobki
Przetargi | Zapytania Ofertowe | Inne
Efektywni w Spinakerze - edycja III
Stowarzyszenie SPINAKER
Niepełnosprawność
Harcerstwo
Platforma e-Learningowa
Działalność społeczna / Sport
Terapia Behawioralna
TERAPIA BEHAWIORALNA

Terapia behawioralna jest jedną z głównych metod leczenia autystycznych dzieci. Zalecana jest zwłaszcza we wczesnej interwencji, czyli w przypadku dzieci, które nie ukończyły 3. roku życia. Jej celem jest przede wszystkim nauczenie dziecka samodzielnego funkcjonowania w życiu codziennym i możliwie łatwego przystosowywania się do zmieniających się warunków otoczenia.

Technika behawioralna bazuje na podstawowym założeniu behawioryzmu, a więc na teorii uczenia się. Rodzic lub terapeuta starają się wzmacniać zachowania pożądane, a wygaszać oraz redukować zachowania nieprawidłowe. Im większą zdolność do adaptacji dziecko osiągnie, tym większa będzie jego samodzielność i niezależność.Terapię behawioralną rozpoczyna się od nauki podstawowych umiejętności, czyli prawidłowej komunikacji, np. zachowywania kontaktu wzrokowego, czynności samoobsługowych, np. prawidłowego jedzenia, wykonywania prostych poleceń słownych, np. wskazywania i przynoszenia konkretnych przedmiotów. W pracy z autystycznym dzieckiem terapeuta bazuje przede wszystkim na wzmocnieniach pozytywnych. Oznacza to, że za zachowanie, które jest pożądane, dziecko za każdym razem otrzymuje wyraźną pochwałę. Jeżeli chcemy, żeby zachowania występowały częściej, powinniśmy je systematycznie wzmacniać. Wzmocnienie jest czymś, co następuje bezpośrednio po pewnym elemencie zachowania i zwiększa prawdopodobieństwo jego ponownego wystąpienia. Są dwa rodzaje wzmocnień: pozytywne i negatywne. Wzmocnienie pozytywne polega na tym, że po danym zachowaniu następuje rzecz przyjemna, w przypadku zaś wzmocnienia negatywnego usuwamy rzecz nieprzyjemną. W pracy z dzieckiem stosujemy prawie zawsze wzmocnienia pozytywne.
Można wyróżnić cztery rodzaje wzmocnień:
pierwotne np.: jedzenie i picie;
wtórne, np.: pieniądze, żetony;
socjalne, np.: pochwały, uściski, pocałunki;
Stymulujące np.: zabawki.
Ważne jest, aby nagrodzenie właściwego postępowania nastąpiło bezpośrednio po nim i było dobrze zauważalne. Dziecko powinno mieć pewność, że zasłużyło na pochwałę swoim konkretnym zachowaniem. I, że to od niego zależy, czy w przyszłości otrzyma kolejne pochwały. Wzmocnienie powinno być stosowane, gdy dziecko zachowa się dobrze, bezpośrednio po tym, gdy się tak zachowa oraz w sposób wyraźny. Należy pamiętać ,iż zachowanie niepożądane nie powinno być wzmacniane, pojawienie się trudnego zachowania nie jest niebezpieczne, jeśli tylko nie jest wzmacniane. Zachowania negatywne wygasza się poprzez brak nagrody i zaproponowanie dziecku alternatywnej formy działania.

W podejściu behawioralnym najistotniejsza jest praca z dzieckiem i systematyczna ocena jego funkcjonowania. Kluczową rzeczą w nauce dzieci autystycznych jest to, by potrafiły wykonać proste polecenia typu: wstań, usiądź, klaśnij, itd. Brak tych podstawowych umiejętności może utrudnić, a wręcz uniemożliwić dalszą naukę. Dlatego podstawa jest nauczenie dziecka, jak sie uczyć. Nie bez przyczyny podejście behawioralne, zwane jest intensywnym, gdyż w maksymalnej liczbie godzin pracy indywidualnej (40-80 godzin tygodniowo!) upatruje sie klucz do sukcesu. Badania naukowe wykazały, że kluczowe dla powodzenia terapii są lata nauki przed szkoła. Wczesna interwencja pozwoli zatem najszybsze nabycie umiejętności i unikniecie utrwalenia problematycznych zachowań.

Podstawowe założenia terapii behawioralnej to:
zajmuje sie tym, co widoczne w zachowaniu dziecka,
nad jej przebiegiem czuwa wyszkolony terapeuta,
tłumaczy zaburzenia w rozwoju dziecka „niedopasowaniem” układu nerwowego do wymagań otaczającego środowiska,
jest podejściem całościowym, obejmującym swym oddziaływaniem dziecko, jego dom, szkołę i otoczenie,
punktem wyjścia jest diagnoza, określająca stan rozwoju dziecka oraz nieprawidłowości w jego zachowaniu,
na podstawie diagnozy formułuje sie cele (krótkoterminowe) i wzmocnienia, będące podstawą indywidualnych programów terapeutycznych,
używa sie jasnych i precyzyjnych terminów, nie dających możliwości różnych interpretacji,
ważnym elementem jest system wzmocnień, który stosuje sie w sposób ściśle zaplanowany,
kluczową część metody stanowi analiza behawioralna, której celem jest analiza rezultatów oraz skuteczności podjętych działań,
dużą wagę przywiązuje się do systematycznego dokumentowania wyników pracy terapeutycznej.